حسن نراقي در اين کتاب جامعه ايران را به بوته نقد کشيده و معضلات آن را به تفصيل مورد بحث و بررسي قرار داده است. نويسنده بر اين موضوع اعتقاد دارد که دليل تمام معضلات و مشکلات تنها خود مردم هستند به عنوان مثال يکي از اين دلايلي که از ديد نويسنده باعث شده تا ما درمانده باشيم اين است که ما از تاريخ آگاهي نداريم. به اين کتاب نقد هاي بسيار شده که نويسنده در مقدمه کتابش به برخي از آن ها پاسخ داده، براي مثال اگر ايراد از مردم است نقش حکومت ها چيست؟ آيا حکومت ها برگرفته از مردم هستند يا مردم برگرفته از حکومت هستند؟ يکي از ايراداتي که به اين کتاب گرفته شده مي توان به اين مورد اشاره کرد که نويسنده بيشتر به انتقاد از جامعه پرداخته و از نکات مثبت چشم پوشي کرده است که البته از يک منظر که عموما ما ايراني ها عاشق خودمان هستيم اين نکته ي مثبتي به حساب مي آيد چرا که تعريف از جامعه باعث تشديد اين معضل خود پسندي مي شود. ايراد ديگري که مطرح شده، عدم ارائه راهکار درماني معضلات است، که خود نويسنده در مقدمه کتاب به اين نکته اشاره کرده است که بيمار در ابتدا بايد متوجه بيمار بودن خودش بشود تا بعد به دنبال درمان آن برود لذا رسالت اين کتاب در مرحله نخست اين است که جامعه را بيدار کند.