"تجدد و تجدد ستيزي در ايران" اثري است از دکتر"عباس ميلاني" که مجموعه ي بيست مقاله از ايشان در اين زمينه را که به صورت پراکنده منتشر شده بود، با مقدمه اي مفصل بر اين مقالات، به صورت يکجا ارائه مي دهد. "عباس ميلاني" ابتدا در اين مقدمه به تعريف مدرنيته، مقاله و نوتاريخ گرايي مي پردازد و سپس مي کوشد تا در بخش هاي ديگر کتاب "تجدد و تجدد ستيزي در ايران"، هر جا ردپايي از مدرنيته در تاريخ ايران مشاهده شده، آن را به طور شفاف بازتاب دهد. تجدد به عنوان محور تحولات سياسي، فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و بسياري از زمينه هاي ديگر، به حقوق طبيعي افراد يا به نوعي به فردگرايي ارجاع دارد. از نشانه هاي جاافتادگي بحث تجدد در کشور ايران، مي توان به اين امر اشاره کرد که تبادل انديشه دچار دگرگوني قابل توجهي شده و متفکران اکنون بيشتر از ارائه ي آرا به صورت کلي و در قالب کتاب، به مقاله نويسي و نکته يابي روي آورده اند. "عباس ميلاني" در "تجدد و تجدد ستيزي در ايران" اشاره مي کند که بحث تجدد و شناخت و آگاهي به خويشتن خويش، از موارد همراه و همگام به حساب مي آيند و اين شناخت از درگاه نظريات ميسر مي شود. عصر نو بسياري از نظريات خود را وام دار انديشه ي متفکران غربي است اما در صورتي که بخواهيم به نظريات گذشته، لباسي نو بپوشانيم، نيازمند اين هستيم که ابتدا ساختار و مباني فلسفي آن ها را درک کرده و سپس به نوعي تفکر انتقادي نوين و آزاد شده از بند سنن گذشته دست پيدا کنيم که بافتي بومي داشته و از وابستگي به غرب نيز جداست.