مجموعه داستان هاي هوشنگ گلشيري از سال 1339 تا 1377 در کتابي با عنوان نيمه تاريک ماه به چاپ رسيده است و مشتمل بر 36 داستان کوتاه مي باشد که به ترتيب تاريخ چاپ در کتاب آورده شده اند. اين مجموعه در ابتدا قرار بود توسط خود نويسنده در زمان حياتش به چاپ رسد اما متاسفانه با فرا رسيدن زمان مرگ نويسنده اين اتفاق رخ نداد و به کوشش همسر گلشيري، فرزانه طاهري پس از مرگ وي گرد آوري شده است. علي رغم اينکه گلشيري نويسنده اي صاحب نام و صاحب سبک و جزو روشن فکران بزرگ معاصر به شمار مي آيد و بسياري از بزرگان او را بعد از صادق هدايت تاثيرگذارترين نويسنده ايراني مي دانند اما اين کتاب ارزشمند آن چنان که بايد مورد توجه قرار نگرفته است. شايد يکي از دلايل اين امر نثر پيچيده گلشيري است که هرکسي نمي تواند با آن ارتباط برقرار کند. گلشيري اغلب به جامعه نگاه بدبينانه اي دارد و در اکثر داستان هايش مي بينيم که يک نگاه آخرالزمانه اي وجود دارد همچنين روي صحبت وي بيشتر به نظر مي رسد که طبقات فرهيخته و روشنفکر جامعه است. گلشيري مشغله هاي نويسندگي اش را به شش دسته تقسيم کرده: 1- مشغله واقعيت و خيال 2- سياست 3- گذشته و گذشتگان 4- ابزار شناخت بودن ادبيات 5- زبان و 6- ساختار داستان. به هر حال اين ها نبايد باعث شود تا خواننده از آثار گلشيري چشم پوشي کند. اين مجموعه يکي از بهترين آثار ادبي مدرن به زبان فارسي است. وي خود اين مجموعه را حاصل تمام زحماتش در حوزه ي داستان کوتاه مي داند.