کتاب «گزينه اشعار سياوش کسرايي» مجموعه اي از اشعار اين شاعر نام آشناي معاصر را دربردارد. سياوش کسرايي در سال 1305 در اصفهان متولد شد و بسيار زود، در همان کودکي، به همراه خانواده اش به پايتخت آمد. در دانشکده ي حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران درس خواند. او در صف شاگردان نيما يوشيج، شاعري نام آور و برجسته به شمار مي رود. دوازده سال پاياني زندگي اش در خارج از کشور گذشت و در سال 1374 به دليل بيماري قلبي در وين، پايتخت اتريش، زندگي را بدرود گفت و در گورستان مرکزي وين (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد. «آرش کمانگير»، «خون سياوش»، «با دماوند خاموش»، «سنگ و شبنم»، «بعد از زمستان در آبادي ما»، «چهره مردمي شعر نيما»، «به سرخي آتش، به طعم دود»، «از قرق تا خروسخوان»، «چهل کليد»، «تراشه هاي تبر»، «هديه براي خاک»، «ستارگان سپيده دم»، «مهره سرخ»، «در هواي مرغ آمين»، «هواي آفتاب» و... عنوان هايي از آثار سياوش کسرايي است. شعري از اين مجموعه را با هم مي خوانيم: «تو قامت بلند تمنايي اي درخت/ همواره خفته است در آغوشت آسمان/ بالايي اي درخت/ دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار/ زيبايي اي درخت/ وقتي که بادها در برگ هاي در هم تو لانه مي کنند/ وقتي که بادها گيسوي سبز فام تو را شانه مي کنند/ غوغايي اي درخت»