اي خوش آن روز که با يار سر و کار بود بي سخن با نگهش فرصت گفتارم بود آن که من بسته ي زنجيري ي مويش بودم وه، چه خوش بود، که او نيز گرفتارم بود شب که مهتاب به خلوتگه من مي تابيد يار من نيز در انديشه ي ديدارم بود