با وجود اين که ما در اردوگاه کار اجباري محکوم به يک زندگي ذهني و جسمي بدوي بوديم، امکان اين بود که در ژرفاي زندگي معنوي نيز غوطه ور شويم. شايد افراد حساسي که اغلب ساختمان بدني ظريفي داشتند و به يک زندگي روشنفکرانه پرباري عادت کرده بودند، بيشتر از ديگران رنج مي بردند اما کمتر از ديگران به زندگي باطني آن ها آسيب رسيد.