کتاب نبرد قدرت در ايران با نثري آراسته و زباني گويا به بررسي و تحليل تاريخي و اجتماعي ايران و روحانيت از زمان صفويان تا پيروزي انقلاب اسلامي مي پردازد. در طول بحث، نيروهاي سياسي مختلف در ايران از ابعاد مختلف اجتماعي، فرهنگي، سياسي و اقتصادي، با حفظ انسجام بررسي شده است. نويسنده در مقدمه و در جاي جاي کتاب تأکيد دارد که با نگاهي جامع و تحليلي علمي و فارغ از نزاع هاي ارزشي و ايدئولوژيکي و با تکيه بر پايگاه نظري سعي در تحليل معادلات قدرت ميان نيروهاي سياسي در دوره هاي مختلف داشته است و مي نويسد: «روشي که اين کتاب ترجيح داده و در پيش گرفته، مبتني بر تحليل رفتار نيروها و بازيگران سياسي بر اساس تحليل موقعيت است. … اين روش يک تحليل واقع گرايانه است و با توجه به اينکه مبتني بر مستندات و وضعيت هاي عيني است، همواره امکان نقد و بررسي بيشتر را براي محققان بعدي فراهم مي آورد».

پاسخ سوالات زياديدر خصوص تاريخ را مي توان در اين کتاب پيدا کرد. از ميان همه ي نيروهاي سياسي ايران، از چپ گرايان گرفته تا روشنفکران ليبرال، هماي قدرت به ناگاه بر شانه ي روحانيت نشست؛ اما چرا و چگونه؟ چه منطقي بر اذهان ايرانيان حاکم بود و چه شد که آنان با پشت کردن به مظاهر نوگرايي، «جمهوري اسلامي» را ترجيح دادند؟ چرا جامعه ي ايراني راهي برخلاف سکولاريسم، موج غالب جهاني، در پيش گرفت؟ چرا مردم ايران از ميان همه ي مخالفان رژيم پهلوي، که در ميان آنان سياست مداران کارکشته، متخصصان برجسته و مبارزان باصداقت و وطن پرست از چپ و راست بودند، روحانيان و نظام پيشنهادي آنان را برگزيدند؟ و سرانجام اين که نبرد قدرت در اين سرزمين به چه سويي خواهد رفت؟