شاهنامه قصه همدلي ها، همراهي ها و مبارزه با نامردي ها و ديوان است. ديو سپيد و ديو اکوان قصه نيست، افسانه نيست، واقعيت است. امروز در همين روزگارمان ديوان مردمي خوار در کمين نشسته اند تا از خود غافل شويم. فرو بلعيده شده ايم و شاهنامه مي آموزدمان چگونه با اين ديوان و ددان مقابل کنيم و در يک جمله بگويمت: «شاهنامه کتاب هنر زيستن است. راهنماي نيکو زيستن و با اين انديشه بود که پس از سال ها انس با شاهنامه بر آن شدم، تا آن را به نثر درآورم. چه مي دانم که خواندن شاهنامه منظوم دشوار است تا جوانان ما طريق مردمي زيستن را از کتاب زندگي ايرانيان بازخواني کنند.»