اين تکه از مغز ، ديرتر از تمام سلول ها مي ميرد . اينجا هم لايه ي فراموشي است . صداهايي که ما مي شنويم ، به اينجا که مي رسد جذب اين توده ي ليز مي شود و ما آن را فراموش مي کنيم ؛ در حالي که هميشه توي کله ي ماست . . . گوش کنيد . از نرمال ها صداي دويدن کسي به گوش مي رسد : صداي گريه ، صداي پرشدن دهان از شير ، صداي مــردن ، صداي بازشدن، دکمه هاي لباس، صداي شليک، صداي سوختن.