احترام، واژه‌اي است که اين روزها توجه زيادي را به خود جلب مي‌کند. مثل اين است که در ميان يک کوير خشک و سوزان، واژه‌ي آب را به زبان بياوريد: به سرعت متوجه مي‌شويد که هيچ آبي دور و اطرافتان نيست و همگي آرزو مي‌کنيد که کاش بود! کودکي، زمان آموختن فضيلت‌هاي اخلاقي يا به عبارت بهتر «کسب» اين ارزش‌هاست. درک جايگاه احترام در جهاني که هر روز متنوع‌تر، گسترده‌‌تر و پيچيده‌تر مي‌شود، امري حياتي است. اما احترام‌ چيست؟ «روش خوبي براي بودن- يا روشي براي خوب بودن؟» به اعتقاد نويسنده‌ي اين کتاب، «احترام، راهي براي ارزش قائل شدن براي خودمان، ديگران و جهان اطرافمان است. وقتي مفهوم احترام در ما نهادينه شود، تلاش مي‌کنيم با خودمان و کل جهان با عشق و مهرباني بيشتر رفتار کنيم.»زماني که به مبحث تربيت و پرورش کودکان مي‌رسيم؛ بسيار مهم است که به ضرورت احترام گذاشتن بيانديشيم. مي‌دانيم که بسياري از هنجارها و چارچوب‌هاي بينشي، رفتاري و اخلاقي در سال‌هاي اوليه‌ي زندگي تا دوران جواني در افراد شکل مي‌گيرند.