کريستوفر ووگلر در اين کتاب با تکيه بر نقش مايه هاي انديش? اسطوره اي، الگويي براي فيلم نامه نويسي تدارک مي بيند که فن نويسندگي را با نوعي شيوه زيستن و درک تجارب زندگي پيوند مي زند که نويسنده و مخاطب را به يکسان در بر مي گيرد. نويسنده در اين راه به الگويي که جوزف کمبل، اسطوره شناس امريکايي، تحت عنوان اسطوره سفر قهرمان ارائه کرده است تأسي مي کند، الگويي که بر مبناي شکل کلي بسياري از روايت ها و حکايت هاي اسطوره اي ملل مختلف پديد آمده است. نويسنده در بخش نخست کتاب چهره ها يا شخصيت هاي نوعي اين سفر را معرفي مي کند، و در بخش دوم مراحل سفر را شرح مي دهد. علاوه بر نمونه هاي سينمايي فراواني که در سراسر متن به آن ها رجوع مي شود، ووگلر در بخش موخره نيز فيلم هايي چون داستان عامه پسند شيرشاه و تايتانيک را با تضيل بيش تر بر مبناي اين الگو تحليل مي کند.

کتاب ساختار اسطوره‌اي در داستان و فيلمنامه، نشئت‌گرفته از يک يادداشت هفت‌صفحه‌اي به نام «راهنماي کاربردي قهرمان هزارچهره» است که وگلر زمان همکاري با ديزني نوشته بود. در اين کتاب، نويسنده رابطه‌ي بين اسطوره‌شناسي و داستان‌نويسي و تأثير اسطوره‌ها را بر داستان‌ها و فيلم‌ها براي استفاده‌ي فيلمسازان، فيلمنامه‌نويسان، نمايشنامه‌نويسان، دانشجويان و حتي طرفداران فيلم و سينما به صورت ساده و مختصر بيان مي‌کند. طبق نظريه‌ي وگلر، اتفاقات يک داستان به جاي يک خط مستقيم، يک دايره هستند؛ زيرا تصميمات و عملکردهاي افراد ديگر روي مسير قهرمان داستان تأثير مي‌گذارند.

کتاب شامل دو بخش است. بخش اول، «الگوهاي شخصيتي» نام دارد و به توضيح هشت الگوي شخصيتي معمول در داستان‌هاي قهرماني مي‌پردازد. الگوهاي شخصيتي، خصوصيتي مکرر در داستان‌ها هستند که نمايانگر ويژگي‌هاي انساني مختلف‌اند. الگوها تلفيقي از نمادهاي روان‌شناسي و نمايشي در داستان‌اند که مي‌توان آن‌ها را به صورت ترکيبي و به گونه‌هاي مختلف و خلاقانه نشان داد. در بخش دوم، «مراحل سفر»، نويسنده دوازده مرحله از مسيري را که قهرمان داستان بايد طي کند، توضيح مي‌دهد. از مرحله‌ي اول که زندگي عادي قهرمان قبل از قرار گرفتن در مسير اتفاقات است تا مرحله‌ي انتهايي و رسيدن قهرمان به هدف. وگلر اين مسير را به ساختار سه‌بخشي فيلمنامه تشبيه مي‌کند. اين مسير مي‌تواند فيزيکي و بيروني يا احساسي و دروني يا ترکيبي از هر دو باشد. اين کتاب براي افراد علاقه‌مند به فعاليت در حيطه‌ي داستان‌نويسي بسيار مفيد است و در پايان داستان، خواننده مي‌تواند با استفاده از توضيحات وگلر درونمايه و الگوهاي داستاني را در مدل‌هاي مختلف داستاني تشخيص دهد.