کتاب ژاک قضا و قدري و اربابش، رماني کلاسيک نوشته ي دني ديدرو است که نخستين بار در سال 1796 منتشر شد. ديدرو که در زمره ي بزرگترين نويسندگان عصر روشنگري قرار مي گيرد، در اين رمان چارچوب هاي رايج داستان نويسي در زمانه ي خود را به چالش کشيد. ژاک که به همراه ارباش در فرانسه در سفر است، به شکلي رفتار مي کند که انگار واقعاً در دنياي شلوغ و غيرقابل پيش بيني اطرافش آزاد و رها است. در طول سفر اين دو نفر، شخصيت هاي مختلفي به آن ها مي پيوندند و داستان هاي ريز و درشت فراواني روايت مي شود که همين موضوع، ديدي جامع و کامل از جامعه ي قرن هجدهمي به مخاطب مي بخشد. با اين که به نظر مي رسد ژاک هميشه مسيرش را خودش انتخاب مي کند، اما او به اين باور فلسفي معتقد مي ماند: هر تصميمي که ژاک مي گيرد، هر چقدر هم که غيرقابل پيش بيني باشد، از پيش تعيين شده است.