کتاب همه مي ميرند، رماني نوشته ي سيمون دوبووار است که نخستين بار در سال 1946 منتشر شد. کنت ريموند فوسکا، نجيب زاده اي ايتاليايي است که به زندگي ابدي محکوم شده است. رژين، دختري جوان و زيبا است که در تئاتر بازيگري مي کند. رژين نمي تواند وجود مستقل ديگران را بپذيرد و در حقيقت، حتي حضور ديگران در اطرافش باعث آزردگي خاطر او مي شود. او آنچنان خودشيفته و خودخواه است که خيلي از اوقات به خاطر حسادت به آن هايي که بيدارند، خود را از خواب محروم مي کند. رژين آرزوي جاودانگي را در سر مي پروراند و به شکلي متناقض، از دنيايي طلب توجه مي کند که آن را بي ارزش مي داند. اين شخصيت روزي با فوسکا آشنا و از راز او باخبر مي شود. رژين شيفته ي فوسکا مي گردد و تمام ذهنش را اين فکر به خود مشغول مي کند که نمايش هايش در تئاتر در ذهن فوسکا جاودان خواهد شد. فوسکا شروع به روايت گذشته ي خود مي کند و کارهايش در طول هفت قرن گذشته را براي رژين شرح مي دهد. اما اين خاطرات طولاني، چه تأثيري بر دختر جاه طلب داستان دارد؟