کسي به سرهنگ نامه نمي نويسد ، رماني است که توسط رمان نويس کلمبيايي و برنده جايزه نوبل ادبيات گابريل گارسيا مارکز نوشته شده است. اين رمان کوتاه داستان انتظار افراد براي ايجاد تغييري نوميدانه در زندگي آن هاست. گارسيا مارکز آن را بهترين کتاب خود دانست و گفت که او بايد کتاب صد سال تنهايي را بنويسد تا مردم کسي به سرهنگ نامه نمي نويسد را بخوانند. اين رمان که بين سالهاي 1956 تا 1957 در حالي که در هتلي در پاريس اقامت داشت نوشته شده و براي اولين بار در سال 1961 منتشر شده است . داستان اين کتاب راوي زندگي يک سرهنگ فقير و بازنشسته ، يک جانباز جنگ هزار روزه است. او که هنوز هم اميدوار است که پانزده سال زودتر بازنشستگي اي را که به او وعده داده شده بود ، دريافت کند. سرهنگ به همراه همسرش که مبتلا به آسم است در يک روستاي کوچک تحت قانون نظامي زندگي مي کند. سرهنگ آماده مي شود تا به مراسم تشييع جنازه يک موسيقيدان برود که مرگ وي قابل توجه است زيرا وي اولين کسي بود که در سال هاي اخير به دلايل طبيعي درگذشته است. اين رمان در دوره اي در کلمبيا تنظيم شده است که قانون نظامي و سانسور حاکم است.