روند اخيري که در علوم اعصاب و تصويربرداري مغزي پيگيري شده و پيشرفت هاي آن، سبب مي شود تا براي افرادي که در اين زمينه متخصص نيستند اين طور به نظر بيايد که در زمينه نحوه ي عملکرد مغز و اين که کدام قسمت چه کار مي کند و مربوط به چيست، دانسته هاي ما نسبتا جديد محسوب مي شود. اما حقيقت بر خلاف آن است. علوم مغزي دهه هاست که در حال فعاليت است و روانشناسي مغز هم تقريبا در همين مدت روي آن سرمايه گذاري کرده است. در همين راستا، هنريت ان کلاسر در کتاب با هر دو طرف مغزت بنويس، اين روند را دنبال کرده است. کلاسر اشاره مي کند که تمام اين مشکلات به عدم توانايي ما در گول زدن سمتي از مغزمان که از آن استفاده مي کنيم، بر مي گردد. براي مثال سمت چپ مغزمان که ويرايشگر است جلوي سمت راست و خلاق مغزمان را مي گيرد و نمي گذارد تا مايعات خلاقيت زماني که پشت صفحه کليد نشسته ايم در مغزمان جاري شود و ما شروع به نوشتن کنيم. کلاسر اظهار مي دارد که هردو سمت مغز در فرايند نوشتن حائز اهميت مي باشند اما تلاش هاي ما براي استفاده ي همزمان از هر دو سمت، جلوي ايجاد بهترين عملکرد را از ما مي گيرد. کلاسر با به کار گيري روش استفاده از کل مغز، خوانندگانش در مسير يک سري تمرين ها راهنمايي مي کند. تمرين هايي که طراحي شده اند تا نويسندگان با مشکلات و اضطراب هاي رايج در نوشتن مبارزه کنند که از جمله ي اين مشکلات مي توان به موانع نويسندگي، تعلل ورزيدن و عدم توانايي در خود ويراستاري و غيره اشاره کرد.