کوبيدن ميخ طويله ي زنجيرش به زمين براي او عادي شده بود. هميشه ديده بود وقتي که لوطي آن را توي زمين فرو مي کرد، او ديگر همان جا اسير مي شد و همان جا وصله ي زمين مي شد. عادت و ترس او را سر جايش ميخکوب مي کرد. گاه احساس مي کرد که ميخ طويله اش شل است و توي خاک لق لق مي زند. اما کوششي براي رهايي خودش نمي کرد. اما حالا يک جور ديگر بود. حالا مي خواست هرطوري شده آن را بکند.