«اعترافات يک رمان نويس جوان» تحشيه اي است بر متن رمان نويسي اکو. اين تحشيه اما، در مواردي از خود متن فراتر مي رود و تصويري همزمان از اکوي رمان نويس و نظريه پرداز را به ما مي نماياند: بنيان هاي فکري، الگوهاي نوشتاري و دلبستگي هاي او را در مقابل ما مي گستراند. او انگار در اين کتاب، خود نويسنده اش را زير ميکروسکوپ خود محقق اش گذاشته است و به بررسي آن پرداخته است؛ هرچند اين دو خود را شايد نتوان به اين سادگي از هم تفکيک کرد. به هرحال، اکو در اين کتاب اگر بخواهم به شيوه ي خود او «فهرست» کنم از مولف الگو و مولف تجربي مي گويد، از شخصيت هاي داستاني، از نحوه ي تأثيرپذيري ما از چنين شخصيت هايي، از تأويل کنندگان، از سازوکار داستان، از پديده اي به نام «فهرست کردن» و از بسياري موارد ديگر. لابه لاي گفته هايش نيز متوجه رندي هاي خاص او مي شويم.