"بدعت ها و بدايع نيما يوشيج" اثري است از "مهدي اخوان ثالث" متخلص به "م. اميد" که در آن مجموعه اي از چند مقاله ي او در مورد "نيما يوشيج" کنار هم قرار گرفته و به نوعي اداي دين شاگرد در حق استاد و معرف آرا و بدايع "نيما يوشيج" است. در ميان شاعران نيمايي، "م. اميد" از متعهدترين افراد بود که بيش از هر شاعر ديگري به ذهنيات، و نحوه ي بيان "نيما" وفادار ماند. مي توان گفت سهمي که "مهدي اخوان ثالث" و "احمد شاملو" در معرفي شعر "نيما" به محافل ادبي داشته اند، بسيار در پذيرش آن به عنوان سبکي نو و سپس شکوفايي اش نقش داشته است. "اخوان" هم همچون "نيما" نشان داد که صرف بديع بودن زبان، به اثر رنگ تازگي نمي بخشد و اين فکر و نگاه شاعر است که بايد نو شود.
نثر کتاب "بدعت ها و بدايع نيما يوشيج" از همان طنين دلنشين و فضاي گرم نوشته هاي "مهدي اخوان ثالث" برخوردار است و مانند ديگر آثار وي، رد ذوق شاعر بر مطالب کتاب ديده مي شود. "م. اميد" ساختار اين کتاب را به اين شکل طراحي کرده که در آن، طي هر بخش به يکي از تصرفات زباني و شاعرانه ي نيما اشاره مي کند و سپس در بحث با يک چهره ي فرضي، که به نظر مي رسد ترکيبي از آراي اديبان مخالف نيما را ارائه مي کند، به عرضه ي نمونه هايي از بزرگان شعر و ادب فارسي مي پردازد و به اين شکل تصرفات نيما را توجيه مي نمايد. در مجموع اين کتاب و ديگر آثار "م. اميد"، خوانندگان را بيشتر با شعر نوي نيمايي و عملکرد ادبي "نيما يوشيج" آشنا مي کند.