در روزگاري به سر مي‌بريم که خانه بيش‌از هر لحظه‌ي ديگري در تاريخ، مسئله‌ي ماست. به خاصه براي ما مردم ساکن در ايران آغاز قرن 1400 خورشيدي. جمعيت عظيمي هر روز بي‌خانه‌تر از گذشته‌اند و جمعيت قليلي بسيار بيشتر از گذشته صاحب خانه‌اند. خانه داشتن و خانه نداشتن تبديل به گسل عظيمي ميان «ما» و «آن‌ها» شده‌ و ماجرا را پيچيده‌تر و ساده‌تر کرده‌است! آن‌ها هر روز جا و مکان بيشتري براي زندگي کردن دارند: آرام گرفتن، خاطره ساختن، سکني گزيدن، خانواده داشتن، مهمان‌داري، جشن، پايکوبي و عشق‌ورزيدن و ما هر روز جاي کم‌تري براي همه‌ي اين‌ها. و هم‌چنان «خانه» و «منزل» هم مسئله‌ي ماست هم آن‌ها. به همين دليل است که انديشيدن درباره‌ي خانه، چيستي و چرايي‌‎اش، هيچ‌گاه و حتا در اين لحظه‌ي پرمخاطره‌ي اکنون نيز متوقف نمي‌شود. کتاب «همه چيز درباره‌ي خانه» تعمقي در ماجراي خانه است که ماجراي همه‌ است، ماجرايي که از تولد تا مرگ با آن در چالشيم. خانه يک مکان است، حضوري مادي دارد و درعين‌حال حاوي معنويتي بي‌بديل و افسارگسيخته حاصل از خاطره‌ها و فراموشي‌ها، زندگي‌ها و مرگ‌ها، حضورها و غيبت‌ها، فرديت‌ها و جمعيت‌ها و همه‌ي آن جزئيات ريزودرشت آدم‌ها، اشياء و مناسبات درهم‌پيچيده‌ي ميانشان است. مايکل الن فاکس در همه چيز درباره‌ي خانه سعي مي‌کند خانه را ببيند و البته بي‌خانگي را هم و از خلال تاريخ، هنر و ادبيات، مسير جست‌وجوي ما و خودش را باز کرده و پيش برود. در ضميمه‌ي کتاب نيز جستار درخشان «جوزف ريکورت» با نام «درباب دو گانه‌ي منزل و خانه» جاي گرفته که دريچه‌اي ديگر است به روي تفاوت اين دو هم‌نشين هميشگي در اذهان که به شکل عميقي دو چيزند و شايد هم به همين ميزان، يکي!