متن هايي براي هيچ براي اولين بار در کنار سه داستان در يک مجموعه به چاپ رسيد. متن هايي براي هيچ شامل سيزده متن جداگانه است . هيچ کدام از اين سيزده متن عنواني ندارند. آنها انواع مختلفي از صداي ناشناخته و مجهول را نمايان مي کنند. طبق گفته ي گنتارسکي : "آنچه که پس از متن هايي براي هيچ براي خواننده باقي مي ماند هيچ است. ممکن است آگاهي نامشخصي باشد که بکت در اوايل دهه 1950 مجددا بکار برد تا يک داستان غني از تصاوير اما نه منسجم را ايجاد کند." بنابراين ، اين متن ها ، هنگامي که با سه داستان اوليه در کتاب اصلي مقايسه شوند ، مي توانند به عنوان نمايشي از جنبش در نوشتار بکت از مدرنيسم تا پسامدرنيسم تعبير شوند. بر خلاف داستانهاي قبلي ، اين قطعات ديگر داستانهاي تکميل شده نيستند ، بلکه تکه هايي هستند. روايتي از يک راوي آشکار شونده ، که به يک موجودي که هرگز قرار نيست کامل شود نيم نگاهي مي اندازد. اين ايده در متن 4 بيان مي شود ، جايي که راوي. تصديق مي کند که داستان ديگر موردنياز نيست. در اينجا نيز بکت مانند آثار ديگرش همه چيز را کنار مي گذارد بجز چيزهايي که براي رسيدن به هسته ي حقيقت ضروري هستند.