کتاب در باب حکمت زندگي، اثري نوشته ي آرتور شوپنهاور است که اولين بار در سال 1851 انتشار يافت. شوپنهاور، يکي از برترين فيلسوفان قرن نوزدهم، عقيده داشت که کارهاي انسان نه از منطق بلکه از اراده، يا ميل کور و غيرمنطقي آدمي به بقا، ناشي مي شوند. اين مجموعه ي جذاب از جملات ژرف شوپنهاور درباره ي مذهب، اخلاقيات، سياست، زنان و بسياري از موضوعات ديگر، به طور کلي به حکمت زندگي مي پردازد و درس هاي آموزنده اي به مخاطبين مي دهد. اين فيلسوف بزرگ، انسانيت را محصور در کشاکشي ميان خوبي و بدي به تصوير مي کشد و بر آزادي کامل انسان در جهاني تأکيد مي کند که در آن، هنر، اخلاق و خودآگاهي تنها راه نجات به حساب مي آيند. اين نگرش مبتکرانه، تأثير چشمگيري بر فلسفه و هنر گذاشت و الهام بخش پاره اي از انديشه هاي نيچه و ويتگنشتاين شد.