کتاب «روانشناسي تحليلي» يا سخنراني هاي مقدماتي روانکاوي (به آلماني: Einführung in die Psychoanalyse) مجموعه اي از سخنراني هاي ارائه شده توسط زيگموند فرويد ، بنيانگذار روانکاوي ، در سالهاي 1915–1917 است (منتشر شده 1916–1917 ، به انگليسي 1920) . در اين 28 سخنراني ، يک ارزيابي اوليه از ديدگاه هاي وي در مورد ناخودآگاه ، روياها و نظريه روان رنجوري به خواننده ارائه مي شود.

اين کتاب يکي از مهم ترين آثار فرويد است . با اين حال ، برخي از مواضع ذکر شده در مقدمه روانکاوي متعاقبا در کارهاي بعدي فرويد تغيير مي يابد يا تجديد نظر مي شود.

فرويد در سخنراني هاي مقدماتي سه بخشي خود ، با آغاز بحث در مورد لغزش هاي زباني در قسمت اول ، رفتن به روياها در قسمت دوم و تنها مقابله با روان رنجوري ها در قسمت سوم ، موفق شد ايده هاي خود را به گونه اي محکم پي ريزي کند. فرويد با استفاده کامل از فرم سخنراني ، توانست با مخاطبان خود درگير جدال پر جنب و جوش شود و خواننده / شنونده را دائما درگير بحث کند ، تا نظرات آنها را بپذيرد و با ايرادات احتمالي آنها برخورد کند. اين کار به خواننده آشنا با مفاهيم فرويد اجازه مي دهد تا منطق استدلال هاي خود را دوباره بجويند و نتيجه گيري هاي خود را دنبال کنند.در کتاب روانشناسي تحليلي ، کساني که در مورد روياها و اضطراب / زندگي غريزي کنجکاو هستند مي توانند اطلاعات بسيار مفيدي از سازوکار ناخودآگاه بدست آورند.