"‌‌هوسرل در متن آثارش" اثري است قابل توجه از "عبدالکريم رشيديان" که در آن ديدگاه‌ها و عقايد اين فيلسوف بزرگ قرن نوزدهم را در کاوشي ميان آثارش بررسي مي‎کند. ‌‌"هوسرل" در لايپزيگ به تحصيل نجوم پرداخت و در آنجا نيز در دوره‌‌هاي سخنراني در رياضيات، فيزيک و فلسفه شرکت کرد. وي در آنجا سخنراني‌‌هاي ويلهلم وونت، مبتکر اولين موسسه روانشناسي تجربي را پيرامون فلسفه شنيد که بر او تاثير گذاشت. ‌‌"هوسرل" به عنوان فيلسوفي با پيشينه رياضي، علاقه‌مند به توسعه يک نظريه کلي در مورد سيستم‌‌هاي استنتاجي بود که به پيروي از بولزانو، آن را به عنوان يک نظريه علمي تصور کرد؛ با اين استدلال که ‌مي‌توان به هر علمي از جمله رياضيات، به عنوان يک نظريه و سيستمي‌ از قضايا که با مجموعه‌اي از روابط استنتاجي به هم مرتبط هستند، نگاه کرد. به پيروي از جان اس. ميل، او در تحقيقات منطقي استدلال مي‌کند که بهترين راه براي مطالعه ماهيت چنين نظام‌هاي گزاره‌اي اين است که کار را از جلوه‌هاي زباني آن‌ها، يعني مجموعه‌هاي جملات و گفته‌هاي مطمئنانه‌ي آن‌ها، آغاز کنيم. چگونه اين جملات و گزاره‌‌هايي را که بيان ‌مي‌کنند تحليل کنيم؟ رويکرد ‌‌"هوسرل" مطالعه واحدهاي آگاهي است که گوينده مربوطه خود را داراي آن نشان مي‌دهد يا به عبارتي به آن‌ها صدا مي‌دهد. در بيان گزاره مورد نظر، مثلا هنگام نوشتن يک کتاب درسي رياضي يا ارائه يک سخنراني، او اين واحدهاي آگاهي را اعمال عمدي يا تجربيات عمدي مي‌نامد، زيرا آنها هميشه چيزي را به‌عنوان چيزي نشان مي‌دهند. به گفته ‌‌"هوسرل"، واحدهاي غيرعمدي آگاهي نيز وجود دارد و او درد را به عنوان مثال ذکر ‌مي‌کند. آنچه تجارب عمدي را از غيرعمدي متمايز ‌مي‌کند، محتواي عمدي اولي است. "عبدالکريم رشيديان" با بررسي دقيق "‌‌هوسرل در متن آثارش"، مخاطب را به خوبي با انديشه‌هاي او آشنا مي‌کند.