دوبلين عزيز ادبيات، اين شهر اعجازهاي بي‌امان ادبيات مدرن، شهري که به تنهايي بار سنگين هستي نويسنده‌بودن را به‌دوش کشيده و به‌سان زهداني که فرزندان درخشان بسياري را به جهان تقديم کرده ولي هيچ‌کدام را نزد خودش نگاه نداشته است! چگونه شهري‌ست اين جغرافياي شهره به «برکه‌ي سياه» که برابر رود ليفي ايستاد و از ميان اجتماع وايکينگ‌ها، نورمن‌ها و آنگلوساکسون‌ها، ارمغانش براي تاريخ بشر، اذهان درخشاني بود که ادبيات و اديب‌بودن را معنايي ديگر دادند. از برام ‌استوکر و جانات سوييفت و جورج برنارد شاو تا ويليام باتلر ييتس و اسکار وايلد همه از دل گذرگاه‌هاي شهري بيرون آمدند که هم‌چون بزرگ‌ترين مدرسه‌ي ادبي جهان، نوابغ را به ما ارزاني داشته است. حکايت جيمز جويس و ساموئل بکت اما چيز ديگري‌ست! اين دو شورشي آرمان‌خواه که نه فقط ادبيات مدرن که همه‌ي هنر، فلسفه و در کليتي عظيم‌تر، جهان مدرن را زير تأثيرشان حبس کردند، هردو زاده‌ و رشديافته در دوبلين بودند ولي تبعيد ابدي از دوبلين را برگزيدند. حال تصور کنيد يک اسپانيايي در کسوت ناشري پيرانه‌سر، واله‌ و شيدا و نااميد، پا به دوبلين گذاشته، شايد سوسوي نوري براي نجات ادبيات در هنگامه‌ي مرگ همه‌ي معناها و ارزش‌ها بيابد! کتاب «سوگواري در دوبلين» ماجراي حضور ساموئل ريبا در دوبلين است که عشقش به ساموئل بکت، سفري اوليس‌وار را موجب مي‌شود که سوگ فقدان ادبيات در جهان را تصوير مي‌کند! سوگواري در دوبلين، سوگ‌نوشت «انريکه بيلا ماتاس» است که رويايي در سر دارد، براي بازيابي جهان ازدست‌رفته و نوميد، شايد که از مسير بکت و جويس، بتوان خودنوشتن را بازآفريني کرد، در زمانه‌ي هياهوهاي بسيار براي هيچ!