هرچيز حدي دارد، حتي تصميم آدم به کلنجار رفتن با واقعيات. وقتي آدم به آن حد رسيد، ديگر کاري نمي شود کرد. واقعيات بايد بروند يکي ديگر را پيدا کنند." کتاب "خداحافظ گاري کوپر"، رماني فلسفي، سياسي، نوشته ي «رومن گاري» نويسنده فرانسوي است. خاستگاه مضمون داستان، از دل فرار کردن از جهان مدرن و ناپاکي هايش، سياست ورزي، تبعيض و رياکاري مردمانش است. اين کتاب، روايت داستان جوان 21 ساله آمريکايي به نام لني است که از جنگ و دنياي آن متنفر است و از آنجا که نمي خواهد در جنگ با ويتنام شرکت کند، وطن و زادگاه خود و تمام تناقض هاي سياسي و اجتماعي اش را ترک مي کند و به خانه دوست روشن فکرش، باگ، در ارتفاعات سوييس مي رود. تنها چيزي که لني جوان از آن فضاي محبوس و تاريک با خود مي برد، عکسي از «گاري کوپر» است که هميشه در جيبش به همراه دارد و گاه با نگاه کردن به آن، بارقه ي اميدي از ميان نفير تاريکي دنياي اطراف، وجودش را گرم و روشن مي کند. او اکنون به شعار هميشگي خود "آزادي از همه تعلقات" پناه برده است و به آن جامه عمل پوشانده است اما ديري نمي پايد که رشته ي عقايد و افکاري را که در تمام عمرش در ذهنش پايه گذاري کرده بود، در مواجهه با رويايي نوپا و دل گرم کننده به خطر زوال مي افتد. در کتاب"خداحافظ گاري کوپر" عموما شاهد زبان تند و نگاه منتقدانه نويسنده نسبت به سياست و دولت ها و جنگ هستيم اما اين امر در فصل اول کتاب بسيار برجسته تر و صريح تر ديده مي شود. از نگاه نويسنده، هيچ دولت و هيچ حزبي از نقد در امان نيست و رومن گاري با زباني هجوگونه، همه سو را هدف مي گيرد. از آمريکا، فرانسه، سوييس و کوبا گرفته تا عشق و دين و سوسياليسم و ايدئولوژي ها و لنين و کامو و پليس و سياستمداران و مردان و زنان و تقريبا هر چيزي به ذهن مي رسد! اگر جنگ ويتنام به سخره گرفته مي شود همزمان مخالفين آن هم بي نصيب نمي مانند. اين کتاب در دهه ي شصت ميلادي منتشر شد. در دهه ي شصت ميلادي آمريکا در جنگ با ويتنام بود. دوره اي که اعتراض هاي گسترده اي را نسبت به موضع آمريکا از طرف گروه هاي مختلف اجتماعي، جوانان و روشن فکران در داخل آمريکا به راه انداخت و به همين دليل داستان جواني بيزار از جنگ و دنياي مدرن و سياست هاي آن پيوند تنگاتنگي با وقايع زمان خود دارد که همين امر موجب همذات پنداري جوانان آن دهه با کتاب و اقبال بسيار آنان نسبت به آن شد. عنوان کتاب"خداحافظ گاري کوپر" از اين ديدگاه برمي آيد که ديگر قهرمان بي پروا و بي تقصيري که هميشه در سينماي آمريکا به تصوير کشيده شده بود، کارگر نمي افتد. اين رمان با جملات هوشمندانه، زيبا و هنرمندانه ي فراوان در خصوص زندگي انسان امروز و مفهوم آن و نيز با طنز ظريفي که سايه به سايه در داستان به کار مي رود، خوانندگان خود را چنان به وجد آورده که موجب شده عده اي رومن گاري را با «سلين» نويسنده ي بزرگ فرانسوي مقايسه کنند.