کنترل کنندگان جهان در آينده اي بسيار دور، جامعه اي آرماني خلق کرده اند که تمامي اعضاي آن، به واسطه ي استفاده ي هوشمندانه از مهندسي ژنتيک، شست وشوي مغزي، روابط جنسي و مواد مخدر، مشترياني راضي و خشنود هستند. به نظر مي رسد در اين جامعه، تنها شخصيتي به اسم برنارد مارکس است که فکر و خيال رهايي از اين اجتماع را در سر مي پروراند. شايد رفتن به يکي از معدود جوامع کوچک باقي مانده، بتواند علاجي بر پريشاني و آشفتگي مارکس باشد؛ جوامعي استثنايي که در آن ها هنوز زندگي غيرآرماني به شيوه ي گذشته در جريان است. رمان دنياي قشنگ نو، از شمار آرمان شهرها (يوتوپياها) است اما يوتوپياي منفي و بدبينانه (پاد آرمان شهر). هاکسلي در فانتزي طنزآلود و تخيلي خود، اختراع و ابداع بسياري از چيزها را پيش بيني کرد، که همگي آن ها به حقيقت پيوسته اند. رمان دنياي قشنگ نو، داستاني بديع، آينده نگر و به ياد ماندني ترين شاهکار هاکسلي است و تصويري بسيار نزديک به واقعيت از شرايط کنوني زندگي انسان ها ارائه مي کند.