هموراه اين بحث در مجامع علمي و دانشگاهي و محافل روشنفکري مطرح بوده است که انقلاب 1357 ايران بر چه پايه‌هايي شکل گرفت و چه عواملي نقش موثري در آن داشتند و پس‌از وقوع انقلاب، اين عوامل چه نقشي ايفا کردند و ... بسياري پرسش‌هاي ديگر که هنوز هم مطرحند و جامعه‌شناسان، فيلسوفان، اقتصاددانان و مورخان بسياري درباره‌ي آن نوشته‌اند و اين پژوهش‌ها همچنان نيز ادامه دارد. يکي از مهم‌ترين بحث‌ها پيرامون انقلاب 1357، بحث جنبش‌هاي کارگري، اعتصابات کارگري و به خاصه اعتصاب گسترده‌ي کارکنان صنعت نفت است که خيل عظيمي از تحليلگران به نقش ويژه‌ي آن‌ها در تحقق انقلاب باور دارند. آصف بيات، جامعه‌شناس و نظريه‌پرداز بزرگ دوران ما که کتاب «سياست‌هاي خياباني»اش چراغ راهي‌‌ست براي درک و تحليل همه‌ي آنچه بر طبقات فرودست در دوران پهلوي دوم مي‌گذشت و منتهي به جنبش عظيمي شد که در انقلاب نقش اساسي ايفا کرد، کتاب «کارگران و انقلاب 57» را بر مبناي فعاليت‌ها و جنبش‌هاي کارگري در سال‌هاي پيش و پس‌از انقلاب نوشته است. اين کتاب با به‌هم‌ريختن خيل تحليل‌هاي دم‌دستي پيش از خودش، با تحليل جامع و کامل بر مبناي پژوهش‌هاي ميداني گسترده، نقش کارگران در انقلاب ايران را بسيار کليدي مي‌داند. کارگران و انقلاب 57، نشان مي‌دهد که چگونه کارگران در بخش بزرگي از کارگاه‌ها و کارخانه‌ها در سال‌هاي ابتدايي انقلاب، با بينش و آگاهي دست به خودگرداني و خودمديريتي زدند و توانستند آرمان‌هاي بزرگي را تحقق بخشند که در هياهوهاي بعدترش ناديده گرفته شده است.