درباره ي اسطوره و کهن نمونه کتاب هاي بسياري در ايران نوشته و ترجمه شده است، چنان که شايد اين شاخه ي علوم انساني از منظر منابع يکي از غني ترين و متنوع ترين حوزه هاي تحقيقي به شمار آيد. اما در اين ميان، جاي نمونه اي کامل از خوانش اسطوره اي و کهن نمونه اي بس خالي مي نمايد. نظريه ها بسيارند و ذکر نمونه هاي اساطيري بسيارتر، اما واقعيت اين جاست که کمتر کسي به صرافت افتاده است تا اين نظريه ها و نمونه ها را در حوزهاي کاربردي تر و به ويژه بومي تر بيازمايد. اين فقدان به خودي خود مي تواند انگيزه ي پژوهشي باشد که اين کتاب حاصل آن است. شايد آن منابع بسيار و آن همه روايت آشنا و ناآشنا در چنين دست خوانش ها و نقدهايي است که به نقطه ي سرانجام و کاربردي خود مي رسند… فراتر از اين، مي توان پرسيد: اين نوع خوانش کهن نمونه اي و اسطوره اي چه گرهي از کار فرهنگ چهل پاره ي امروزين ما مي گشايد و اصولا به چه کار هويت ازکف رفته مان مي آيد؟! اين گرچه بحثي است طولاني؛ اما شايد چنين خوانشي بتواند منشأ بسياري از رفتارهاي آميخته با فرهنگ ما را چنان در گذشته ي اساطيري مان رديابي کند، که گاه متعجب شويم و دريابيم که براي تغيير، حتي در ساده ترين آموزه هاي فرهنگي، نمي توان در جا راه حل ارائه کرد؛ بلکه بايد به ريشه ها بازگشت و از ريشه ها آغاز کرد. درواقع خوانش اسطوره اي/کهن نمونه اي يک جريان فرهنگي، بر ما آشکار مي سازد که چه سان در اين عصر سرعت و جنون، ما که در سرزميني چون ايران نفس مي کشيم، هنوز سخت با پيشينه ي فرهنگي مان پيوسته ايم.