کتاب «گلهاي رنج» يک مجموعه شعر فرانسوي از شارل بودلر است. کتاب «گلهاي رنج» تقريبا گزيده اي از همه شعرهاي بودلر است که از سال 1840 شروع شد و با مرگ او در آگوست 1867 پايان يافت. اين اثر براي اولين بار در سال 1857 منتشر شد و در جنبش هاي نمادگرايانه و مدرنيستي مهم بود. اين کتاب پس از انتشار بسيار بحث برانگيز تلقي شد و شش شعر به دليل بي اخلاقي در آنها سانسور شدند. با اين حال ، در حال حاضر به عنوان يک اثر اصلي شعر فرانسوي در نظر گرفته مي شود. اشعار در کتاب گلهاي رنج غالبا با استفاده از تصاوير بديل و فرمهاي غيرعادي سنت را نقض مي کنند. اين اشعار به موضوعات مربوط به انحطاط و اروتيسم مي پردازد ، به ويژه بر رنج و رابطه آن با گناه اصلي ، انزجار از شر و خود ، وسواس در مرگ و آرزوي رسيدن به دنياي ايده آل. کتاب گلهاي رنج بر چندين شاعر برجسته فرانسوي از جمله پل ورلن ، آرتور رمبو و استفان مالارمه بسيار تأثيرگذار بود. اشعار ارائه شده در اين مجموعه همه با احساس گمنامي و بيگانگي در شهر هاي مدرن سروکار دارند. بودلر از خيابانهاي تميز و هندسي پاريس انتقاد مي کند که باعث از بين رفتن قهرمانان ضد قهرماني پاريس مي شود که براي شاعر الهام بخش است: متکديان ، نابينايان ، کارگران صنعتي ، قماربازها ، روسپيان ، پيران و پيران قرباني امپرياليسم. اين شخصيت ها که بودلر زماني آنها را به عنوان ستون فقرات پاريس مي ستود ، اکنون در اشعار نوستالژيک او مداحي مي شوند. از نظر بودلر ، اين شهر به مورچه اي از بورژوايي يکسان تبديل شده است که بازتاب دهنده ساختارهاي يکسان جديدي است که پاريسي را که زماني خانه خود ناميده بود ، ويران کرده است.