رومن اينگاردن، فيلسوف لهستاني، يکي از بهترين شاگردان هوسرل بود و، پس از تاتارکيويچ، يکي از پيشگامان پديدارشناسي در لهستان. خود اينگاردن طرح کلان کارش را اين مي‌دانست که کشاکش ايده‌باوري/ واقع‌باوري را از راه هستي‌شناسي پايان دهد، اما او را بيشتر به بحث‌هاي نظام‌مندش در زيبايي‌شناسي پديدارشناختي، به‌ويژه هستي‌شناسي آثار هنري، مي‌‌شناسند. اينگاردن با کمک آنچه ابژ? قصديِ محض مي‌خوانَد راه‌حلي نوآورانه در هستي‌شناسي آثار هنري عرضه کرد.