کودکي ما با رمان بزرگ ملويل گذشته است؛ با نسخه‌هاي تلخيص شده، اقتباس‌هاي سينمايي، تلويزيوني و کارتوني‌اش. ماجراي آنکه مي‌خواست اسماعيل صدايش کنيم و کاپيتان ايهب که سرنوشت را مي‌ساخت. اين‌ها با نسل‌هاي بسياري مانده و نهنگ سفيد از اذهان‌شان دور نشده و برابر چشمان‌شان در حرکت است. علي چنگيزي با «سوز سفيد» درياي آبي موبي‌ديک را به سفيدي برف‌هاي کوهستان پيوند داده و شخصيت‌هايش در جست‌وجويي که گويي تمام‎نشدني‌ست، فقط مي‌خواهند با آن موجوديتي روبرو شوند که نمي‌دانند چيست ولي مي‌دانند که مهيب است و درنده‌خو. سوز سفيد حکايت همه‌ي ترس‌ها و افسون‌هاي برآمده از دل اعصار است که با اسطوره و افسانه به گونه‌اي عجين است که گويي واقعيت هيچ نيست جز تاريخ اسطوره، دروغ و عصيان، هراس و خون‌. رمان کوتاه چنگيزي، جست‌وجويي‌ست ميان زنده‌ها و مرده‌ها که انگار معلوم نيست چه کساني در پي چه کساني هستند و فقط خون و قرمزي مانده بر سفيدي‌ست که پاسخ است و همه‌ي اين‌ها در سوزي سفيد در دل طبيعتي قهار و بي‌رحم گرد هم آمده‌اند.