کتاب تبارشناسي اخلاق، اثري نوشته ي فردريش نيچه است که اولين بار در سال 1887 منتشر شد. نيچه بيان مي کند که هدفش از نوشتن اين کتاب، جلب توجه مخاطبين به آثار قبلي اش بوده است. اما در حقيقت، اين اثر کاري بسيار بيشتر از اين را انجام مي دهد و به توضيح و روشن تر ساختن برخي مفاهيم مرموز در کتاب «فراسوي نيک و بد» مي پردازد. نيچه در کتاب تبارشناسي اخلاق، چگونگي گسترش مفاهيم «خير» و «شر» را از نظر مي گذراند، به کاوش در مفهوم احساس گناه و عذاب وجدان مي پردازد، و آرمان هاي زيبايي شناسانه و رسالت فيلسوف را به بحث مي گذارد. مطالب ارائه شده در اين کتاب در کنار يکديگر، پرداختي منسجم و چندوجهي را در رابطه با مفهوم اخلاق به وجود مي آورند. مي توان گفت که اين اثر از برخي از آثار قبلي نيچه، ساده تر و همه فهم تر است.