کارل ياسپرس ايده دانشگاه را در اواخر ديکتاتوري هيتلر و پس از شکست آلمان در جنگ جهاني دوم، پس از فروپاشي بدترين بلاياي بيرون و داخل بر سر دانشگاه هاي آلمان نوشت. وقتي اين کتاب را مي خوانيم، گاهي اوقات احساس تعجب مي کنيم. برخي از ايده هاي ياسپرس ممکن است ما را شوکه کنند، يا بسيار غيرعملي يا بدتر به نظر برسند. اما گاهي اوقات ايده هايي که ما مخالف استفاده از آنها در دانشگاه هايمان هستيم، شايسته شنيدن و بررسي است. اين کتاب را بايد صداي انساني بدانيم که پس از سالها ستم و رنج توانسته اعتقاد خود را به ارزش ابدي و اساسا توقف ناپذير حقيقت بيان کند و نگاهي انتقادي به آن را تلنگري بدانيم به وضعيت خودمان. کارل تئودور ياسپرس ، روان‌پزشک، فيلسوف سياسي و فيلسوف اگزيستانسياليست آلماني بود. ياسپرس جامعه صنعتي امروز را که هدفش تأمين سطح معيني از رفاه براي اکثريت هرچه بيشتر مردم است براي شخصيت انساني خطرناک مي‌داند. او از خداوند به عنوان وجود متعالي نام مي‌برد و نقصان معرفت و محدوديت قدرت انسان را دليل وجود ناشناس غيرقابل شناخت هستي فرض مي‌کند.