اين کتاب به تبين منش روشنفکري، پديده ي نوظهوري که از قرن نوزدهم ميلادي با پيدايش نظام سرمايه داري و پيچيده شدن جامعه متولد شد، مي پردازد؛ خصيصه اي با دو مفهوم عام و خاص که مفهوم خاص آن در نگاهي نقادانه به نهادها، مشکلات سرمايه داري و تغييرات گوناگون جامعه معنا مي يابد و عموما از جانب هنرمندان، اديبان و آفرينندگان محتوا مشاهده مي شود. رئيس دانا به بررسي اين پديده از زواياي گوناگون و از منظر اشخاص متفاوت مي پردازد و بحران روشنفکري در ايران را مورد بحث قرار مي دهد، مباحثي که نويسنده در اثر خود به آن ها مي پردازد تحت عناويني هم چون روشنفکري از نوع جلال آل احمد، کتاب خواني و «بازار» کتاب، آزادي و حصر و استثنا، بحران روشنفکري در ايران، مبارزه و روشنفکري، تخصص و اراده ي مبارزه و… ارائه شده است.