کودک ابدي روايت بيم و اميد آخرين سال زندگي دختري است که با سرطاني نادر دست و پنجه نرم مي کند: دختر نويسنده رمان، رماني که آخرين تلاش نويسنده است براي زنده نگهداشتن فرزندش... فورست نه‌تنها به واژ?ه بلکه به کل تاريخ ادبيات چنگ مي‌زند تا راهي براي جاودان کردن دخترش پيدا کند. نويسنده در آخرين جملات کتاب اعتراف مي کند: «از دخترم موجودي کاغذي ساختم، ميز کارم را هر شب به صحنه‌ي نمايش جوهري تبديل کردم که بر آن ماجراهاي خيالي اجرا مي شدند. نقطه‌ي پايان گذاشته شده. کتاب را کنار کتاب هاي ديگر گذاشته‌ام. راه نجاتي در واژه نيست. پس خيال مي بافم.» به اين ترتيب رمان در عين واقع نمايي چنان با تخيل آميخته است که از برچسب زندگي‌نامه مي گريزد و به يک صحنه‌ي نمايش خواندني تبديل مي‌شود.