نوعي بازيِ‌ سبک خانوادگي مناسب براي 2 تا 5 نفر است که در ان بازيکنان در نقش استادکاران سفالگري، براي پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با يکديگر رقابت مي کنند. ايران در آغاز دوره ي اسلامي شاهد تحولات فرهنگي گسترده اي بود. يکي از اين تحولات کنار گذاشتن ظروف فلزي و روي آوردن به استفاده ي گسترده از ظروف سفالي در زمينه هاي مختلف زندگي بود. اين دوره عرصه ي پيدايش نمونه اي عالي از ترکيب هنر و کاربرد بود که در آن خاک در قالب ظروف سفالي تا حد اثري هنري تعالي مي يافت. در بازي سفالگر بازيکنان در نقش استادکاران سفالگري براي پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با يکديگر رقابت مي کنند. آن ها شاگردان خود را به ناحيه هاي مختلف مي فرستند تا مواد مورد نياز ظرف هاي سفارش داده شده را جمع آوري کنند و زودتر از ساير بازيکنان ظرف ها را بپزند. بازيکني که بتواند پيش از ديگران يک ظرف را کامل کند، کارت آن را برمي دارد و امتياز آن را به دست مي آورد. با رسيدن مجموع امتيازات يک بازيکن به عدد 20 ، بازي به پايان مي رسد. بازيکني که بيشترين امتياز را به دست بياورد، برنده ي اين بازي خواهد بود.