رمان کوري، حکايت شيوع يک نابينايي جمعي و ناشناخته در شهري بي نام و نشان، و اثرات اجتماعي متعاقب آن است. رمان، داستان بداقبالي هاي چند شخصيت را پي گرفته که جزو اولين نفرات مبتلا شده به اين بيماري هستند و بر دکتر، همسرش، چند تن از بيمارانش و افراد گوناگون ديگري تمرکز دارد که شانس و سرنوشت، آن ها را در کنار هم قرار داده است. اين افراد، پس از سپري کردن دوران طولاني و رنج آور قرنطينه در يک آسايشگاه، با هم ارتباطي صميمي شکل داده و به مانند اعضاي يک خانواده، با استفاده از هوش و قدرت بينايي همسر دکتر[که به شکل عجيبي از بيماري مصون مانده است]تلاش مي کنند تا از اين شرايط سخت، جان سالم به در ببرند. شيوع ناگهاني و منشأ ناشناخته ي اين کوري، باعث هراس و وحشتي گسترده بين مردم شده و همزمان با تلاش هاي حکومت براي محدود کردن سرايت بيماري و برقراري نظم با روش هاي سرکوب گرانه، جامعه روال عادي خود را از دست داده و وارد آشوب مي شود. اولين بخش رمان، تجارب شخصيت هاي اصلي در آسايشگاهي کثيف و بيش از حد شلوغ به همراه ساير افراد کور و قرنطينه شده را دنبال مي کند. بهداشت، شرايط زندگي و اخلاقيات در زمان بسيار کوتاهي به شدت تنزل پيدا مي کند که منعکس کننده ي اوضاع و احوال زندگي در بيرون آسايشگاه نيز هست. رمان کوري که داستان کهن شيوع يک بيماري همه گير را بن مايه ي خود قرار داده است، ترس ها و فجايع قرن بيستم را به شکلي بسيار ملموس به تصوير کشيده و درکي عميق از نقاط ضعف و قوت روح آدمي را براي مخاطب خود به ارمغان مي آورد