گفت: بسيار خوب، اگر خدايي ما را آفريده باشد، پس بايد ما را چيزي مصنوعي بداند. ما حرف مي زنيم، بحث مي کنيم، مي جنگيم، يکديگر را ترک مي کنيم و مي ميريم. مي بيني؟ ما چنان هوشمنديم که بمب هاي اتمي مي سازيم و موشک به ماه مي فرستيم. اماهيچ يک نمي پرسيم از کجا مي آييم. ما فقط در اينجا هستيم، هر يک در يک مکاني جاگيري کرده ايم و به همين دليل است که خداوند به ما مي خندد؟