"چهار صندوق" نمايش نامه اي است به قلم "بهرام بيضايي"، که در آن چهار فرد با چهار رنگ نمادين، مترسکي براي محافظت از خود در برابر خطرهاي محتمل علم مي کنند، اما نمي دانند که مترسک خود قرار است آفت جان آن ها شود. مترسکي که براي حفاظت از آن ها در برابر خطرات ساخته شده بود و به دست خودشان، به سلاح مجهز شده بود، کنترل همه چيز را به دست گرفته و حتي بر سازندگان خود مسلط مي شود. طوري که آن ها را مجبور مي کند "چهار صندوق" براي خود بسازند و در آنجا زنداني شوند. اما مگر چقدر مي توان در زندان زيست و دم بر نياورد؟ سرخ، سبز، زرد و سياه، خسته از زندان هايشان تصميم مي گيرند "چهار صندوق" را بشکنند، اما بايد ديد که آيا شهامت اين کار را دارند و نهايتا اين تصميم چه عواقبي براي آن ها به دنبال خواهد داشت.
اين نمايش نامه ي سياسي درخشان که به قلم پربار "بهرام بيضايي" آفريده شده، سواي جلوه هاي نمايشي که بر جذابيت داستان افزوده است، از يک ويژگي بسيار مهم برخوردار است و آن هم شخصيت پردازي و الگوهايي است که "بهرام بيضايي" در آفرينش شخصيت هاي نمايش نامه ي "چهار صندوق" به کار گرفته است. هر کدام از رنگ ها، نماينده ي يک قشر جامعه هستند و انديشه ي طبقه ي مشخصي را به نمايش مي گذارند. از زردي که تنها سناريونويس اعتراضات است تا سبزي که زير عباي معرفت و رسالت، در هنگام نياز فقط و فقط به ضرورت خود مي انديشد؛ از سرخ که سرمايه داري را به تصوير مي کشد تا سياه که نماد توده ي مردم و آماده ي عصيان است، هر کدام از اين شخصيت ها چراغي را در ذهن مخاطب روشن مي کنند که نور آن تا مدت ها بر انديشه ي وي خواهد تابيد.