افلاطون بنيانگذار مکتب افلاطوني و اولين موسسه آموزش عالي در جهان غرب.او به همراه سقراط و مشهورترين شاگردش يعني ارسطو، يکي از مهمترين و تأثيرگذارترين افراد در تاريخ بشريت بوده اند. از اين سه تن به عنوان شخصيت‌هاي محوري در تاريخ فلسفه يونان باستان و غرب ياد مي‌کنند. افلاطون مبتکر گفتگوي مکتوب و اشکال ديالکتيکي در فلسفه بود. افلاطون را بنيانگذار فلسفه سياسي غرب نيز مي دانند. مشهورترين مشارکت وي نظريه اشکال شناخته شده توسط عقل محض است ، که در آن افلاطون راه حلي براي مشکل کليات معروف به افلاطوني ارائه مي دهد (که به طور مبهم يا رئاليسم افلاطوني يا ايده آليسم افلاطوني ناميده مي شود). بر خلاف آثار تقريبا همه معاصران او ، تصور مي شود که کل آثار افلاطون بيش از 2400 سال سالم باقي مانده است. ارسطو مدعي بود که فلسفه افلاطون آموزه هاي فيثاغورث را از نزديک دنبال مي کرد و سيسرو نيز اين ادعا را تکرار مي کند: "آنها مي گويند که افلاطون همه چيز را از فيثاغورس آموخت." فيثاغورث معتقد بود که همه چيز عدد است و کيهان از اصول عددي ناشي مي شود. وي مفهوم فرم را متمايز از ماده معرفي کرد و اين که جهان فيزيکي تقليدي از جهان رياضي ابدي است. اين ايده ها بر هراکليتوس ، پارمنيدس و افلاطون بسيار تأثيرگذار بود. برخي از اين رسالات مشهور عبارت اند از: در دفاع از سقراط، فيدون، خارميدس، کريتون، فدروس، منون و.... به طور کلي «شش رساله» از افلاطون در اينجا گرداوري و ترجمه شده است.