آمازون، اين رودخانه ي مشهور و جنگل وسيع اطراف آن با قبايل پر رمز و راز و ناشناخته اش، همواره مکاني جالب توجه براي افراد ماجراجو بوده است. در حاشيه ي اين رود قبليه اي زندگي مي کند که جمعيت آن را تماما زنان تشکيل داده اند. آن هم زناني که در زيبايي بي مثال اند و به همان اندازه جنگجو و خطرناک. آوازه ي اين جنگل دهشتناک و اين زنان دلفريب و در عين حال مخوف، هر جهانگردي را از آنجا دور نگه مي دارد اما داستان "شش سال در ميان زنان وحشي آمازون" به نگارش "منوچهر مطيعي" داستان متفاوتي است از مردي که علاوه بر ورود و زندگي کردن به مدت "شش سال در ميان زنان وحشي آمازون"، سرانجام بايد راهي براي گريز پيدا مي کرد. "شش سال در ميان زنان وحشي آمازون" اثري است که "منوچهر مطيعي" آن را بر اساس يادداشت هاي يک شخص به رشته ي تحرير در آورده است. اين فرد که در رشته ي مردم شناسي تحصيل کرده، بعد از فارغ التحصيلي به اين نتيجه مي رسد که بر خلاف ساير رشته هاي تحصيلي، براي او شغل چندان مناسبي وجود ندارد. او چند هفته را در پي يافتن کاري مناسب و انديشيدن درباره ي گزينه هايي که در آينده رو به روي او قرار دارد مي گذراند، ولي به نتيجه اي نمي رسد. تا اينکه گردشي با رفقا در کافه اي دورافتاده، او را به اين فکر وا مي دارد که پي ماجراجويي برود و هرگاه در طلب اين زندگي هيجان انگيز، به شهرت و ثروت کافي رسيد بازگردد؛ بنابراين نخستين بارقه هاي ماجراجويي و سفر، از اينجا در ذهن و فکر او شکل مي گيرد و در نتيجه ي آن به گذران زندگي به مدت "شش سال در ميان زنان وحشي آمازون" منجر مي شود.