پس از جنگ، ژاپن دچار يک تحول اجتماعي عظيم شد زيرا جامعه ژاپن با شوک شکست و اشغال ژاپن توسط نيروهاي آمريکايي و متحدان آنها روبه‌رو بود. اوسامو دازاي در کتاب شايو اين تحول را پس زمينه داستان خود قرار داده تا داستان سقوط يک خانواده کوچک اشرافي را نشان دهد. کازوکو در اين رمان، دختر مجرد يک اشراف‌زاده بيوه را روايت مي‌کند. جست‌وجوي او براي فهم خود در جامعه‌اي که فاقد کاربرد آن باشد، اصلي‌ترين دغدغه‌ي رمان دازاي است. اين يک داستان غم‌انگيز است و از لحاظ ساختاري رماني است که همتراز نويسندگاني همچون ياسوناري کاواباتا، برنده جايزه نوبل است - تعاملات اجتماعي محيطي و کم ارزش است، بايد تفاوت‌هاي ظريف ترسيم شود و براي خوانندگاني که بيشتر به اشکال رمانتيک غربي عادت دارند، اين امر به نظر مي‌رسد که کاملا آرزو است. مادر کازوکو بيمار مي‌شود و به دليل شرايط مالي مجبور مي‌شوند در يک کلبه حومه‌ي شهر زندگي کنند. برادرش، که در طول جنگ معتاد به ترياک شد، مفقود شده است. کازوکو هنگام بازگشت، سعي مي‌کند با يک رمان‌نويس ارتباط برقرار کند. اين جابجايي عاشقانه فقط به تعميق بيگانگي وي از جامعه مي‌انجامد. رمان‌هاي ژاپني بسياري از فقر و گرسنگي و شرايط بسيار بد بعد از جنگ نوشته شده و اين رمان هم ازين قاعده مستثني نيست. «شايو» رماني درباره‌ي افول است. زندگي و هر آنچه رنگي از زندگي دارد همواره آميخته به فراز و فرود است. از اين حکم طبيعت گريزي نيست و ناگزير هر دوره را پاياني است: حتي دوران امپراتوري و دوران جلال و جبروت. ژاپن که براي خود شأن و منزلتي داشت، پس از جنگ جهاني دوم از عرش به فرش کشيده شد. رمان «شايو» راوي بخشي از اين افول است. اين رمان ماجراي خانواده‌اي از طبقه‌ي اشراف را روايت مي کند که به دلايلي، از جمله بحران هويت اجتماعي و چشيدن طعم شکست در جنگ، مانند بسياري ديگر از مردم اين سرزمين به بيچارگي افتاده است. راوي دختر خانواده است. پدرش مرده و برادرش به جنگ رفته و مدت‌هاست که خانواده از او بي خبر است. او به تنهايي از مادر مريض احوالش نگهداري مي‌کند. دختر راوي رمان عاصي است. سهم خود را از زندگي مي‌جويد. با خود در جدال است و آرام ندارد. اصالت مادر را مي‌ستايد و در مقابل از بي‌عرضگي و محافظه‌کاري خود بيزار است. «شايو» از پايان يک دوران سخن مي‌گويد. قلم دازاي نيز در اين رمان به شدت جذاب است؛ جذابيتي که متن ترجمه آن را به خوبي بازتاب مي‌‎دهد.