گيلگمش ، پادشاه اوروک که در حدود 125 سال بر سومريان حکمراني مي کرد و همراهش انکيدو تنها قهرماناني هستند که از ادبيات باستاني بابل زنده مانده اند و در اين شعر حماسي که به هزاره سوم قبل از ميلاد مسيح تعلق دارد، جاودانه شده اند. آنها با هم به جنگل سدر خدايان سفر مي کنند ، گاو مقدس را شکست داده و غولي به نام هومبه به را به قتل مي رسانند. هنگامي که انکيدو مي ميرد ، گيلگمش اندوهگين مي شود و اندوه و ترسي از مرگ بر وجودش چيره مي شود و او را وا مي دارد تا در پي راز زندگي ابدي برود. گيلگمش حماسه ي بي پايان اخلاق ، تراژدي و ماجراجويي ناب است شاهکاري ادبي است که به جستجوي انسان براي جاودانگي مي پردازد. ترجمه پارسي اين حماسه نخست به دست داوود منشي زاده و بعد توسط احمد شاملو صورت گرفته که در کتاب هفته چاپ شد و بعد نشر چشمه آن را به چاپ رسانده است. اسطوره گيلگمش به نوعي قديمي ترين اسطوره در جهان است. اين داستان در ظاهر ساده و فراواقع گرايانه در باطنش اما از مضامين فلسفي سود مي برد. داستان تکامل و رنج و به پوچي رسيدن انسان است. خواننده در ظاهر با دو قهرمان آشنا مي شود اما آن ها دو نيمه مکمل يگديگر هستند. گيلگمش نيمه ي مردانه و انکيدو نيمه ي زنانه است چنان که انسان نيز از دو جنس نر و ماده تشکيل شده و مي خوانيم در هنگام مرگ انکيدو، گيلگمش توري سپيد بر او مي اندازد همچون توري که بر عروسان مي اندازند.