مسيحيت هم فقط يک نوع تساوي ميان انسان ها مي شناخت، آن هم تساوي معصيت موروثي که با خصوصيت مسيحيت به عنوان مذهب بردگان و ستمکشان تطابق داشت. علاوه بر آن تساوي برگزيدگان را هم مي شناخت که آن هم فقط در اوايل بدان اشاره مي شد. آن نشانه هايي هم که در ابتداي مذاهب جديد، در مورد اشتراک مال مشاهده مي شود، بيشتر به همبستگي تحت تعقيب قرار گرفتگان مربوط مي شود، تا به تصورات واقعي در مورد تساوي. ديگري نگذشت که تثبيت تضاد روحاني و عوام به کوشش هاي اوليه اين تساوي مسيحي هم خاتمه بخشيد. سرازير شدن ژرمن ها به اروپاي غربي و ايجاد تدريجي نوعي طبقه بندي اجتماعي سياسي پيچيده اي که تا آن زمان در هيچ کجاي اروپا ديده نشده بود، هر گونه تصوري درباره مساوات را از بين برد ولي در عين حال اروپاي غربي و مرکزي را به حرکت تاريخي کشاند و براي اولين مرتبه سرزمين فرهنگي يکپارچه اي به وجود آمد و در اين سرزمين براي اولين سيستمي از مجموعه دولت هاي ملي تشکيل شد که يکديگر را متقابلا تحت نفوذ و مخمصه قرار مي دادند. و بدين تربيت زمينه اي فراهم آورد که بر اساس آن بعدها مي توانست سخني از ارزش واحد و حقوق انساني در ميان باشد.