هر فضا مبتني بر ماتريس زيبايي بوده و آن را مي توان به يک عينک دو سويه تشبيه کرد. عينک شگفتي که نگاه ما را متوجه برخي عناصر و ترکيب بندي ها مي کند. وقتي ماتريس زيبايي ما دگرگون مي شود همه چيز را دگرگون مي بينيم. زيبايي هاي پيشين ديگر زيبا نيست و همچنين زشتي هاي سابق نيز ديگر زشت، به نظر نمي رسند. اين کتاب از واراي اين ماتريس، جهان را مورد ارزيابي قرار مي دهد و به بررسي خصوصيات فضاي زيبا شناسي، پست مدرن، هنر مدرن، فضاي جاودانگي، کانون زيبايي نوين، جاودانگي ميرا و... مي پردازد.