... مرد بزرگي از نوع خاص و مردان ميانه ي قرن بيستم بود.-بزرگ در فرم و افسانه پردازي؛ و در تمام داستان هايي که از زندگي خودش ساخت به نحو غريب و پيچيده اي متعهد به انسانيتي آرماني بود. مردي بود با شهامت فردي بي بروبرگرد، که در نوشته هايش از کساني مي گفت که بزدل، کلک و رند خوانده مي شوند و با غيرقابل تصورترين شرايط هستي انساني روبرو هستند، اهل دوز و کلک و قلابي اند، و گهگاه هم جان به در مي برند. او تناقض هاي زندگي شخصي خودش را با پوچي هستي مدرن مترادف مي ديد...