در اين کوچه رندان ، که ميان مسجد و ميخانه راهي است - که مي تواند اين حافظ شهر را باز شناسد ؟ که مي تواند از کوچه بسلامت بگذرد و بي ملامت ؟ از اين کوچه مرموز که همه چيز آن با آنچه نزد آدم هاي عادي هست تفاوت دارد. آدمهاي آن نه به دنيا سر فرود مي آورند نه به آخرت. نه مال و جاه مي جويند نه کام و آسايش. نه تسليم ننگ و نام مي شوند نه پايبند دين و دانش. اما راستي اين حرفها چيست ؟ کدام دوستدار حافظ هست که او را چنين بي پرده وصف کند ، دور از عنوان هايي که پندار ساده دلان به او مي بندند ؟ بسيارند کساني که حافظ براي آنها لسان الغيب است و شاعر آسماني . اما يک رند هم مي تواند همه اينها باشد و گه گاه چيزي بالاتر . رند کيست ؟ آنکه به هيچ چيز سر فرود نمي آورد ، از هيچ چيز نمي ترسد و زير اين چرخ کبود ، ز هر چه رنگ تعلق پذيرد آزاد است.