نيما يوشيج پدر شعر نوي فارسي است. او در سال 1276 در شهر يوشِ استان مازندران متولد شد. خانواده‌ي او از خاندان‌هاي قديمي و بااصل‌ونسب مازندران بودند. نيما به اصالت و تبار خود افتخار مي‌کرد. حتي نام پسرش را شراگيم گذاشت. او اين نام را از روي نام يکي از اجداد پدري‌اش انتخاب کرد. پدر نيما يوشيج به او سوارکاري و تيراندازي آموخت و او را تا دوازده‌سالگي در روستاي يوش بزرگ کرد. طبيعت بعدها به يکي از مفاهيم کليدي اشعار يوشيج تبديل شد. او در سال 1300 نام خود را از علي اسفندياري به نيما يوشيج تغيير داد و شعرهايش را با اين نام امضا مي‌کرد. نيما پس از ازدواج چندسالي به تحول در شعر فارسي مي‌انديشيد؛ اما از خود شعري منتشر نمي‌کرد. اولين اشعارش در قالب شعر نو را در همان سال 1300 در منظومه‌ي «قصه‌ي رنگ ‌پريده» منتشر کرد. او از همان ابتدا با بي‌مهري و مخالفت شاعران بنام آن زمان روبه‌رو شد. منظومه‌ي قصه‌ي رنگ ‌پريده اولين اثر منظوم نيمايي بود. اين اثر هنوز آن رنگ‌وبوي اشعار آينده‌اش را نداشت و منتقدان عقيده دارند که اين منظومه در اصل شروعي براي تغيير در شعر خود نيما بوده است.