تعدادي از شعرهاي مجموعه باران براي تو مي بارد حدود 10 سال قبل نوشته شده اند و حس و حال همان سال ها را با خود دارند. سال هايي که گل سرخ و نامه و نگاه، معناي ديگري داشتند. عشق هم نسلان من در لانگ شات تجربه مي شد و مثل عشق هاي امروزي، به چشم برهم زدني و به قول شاملوي بزرگ با متأسفم گفتني فراموش نمي شد. اين مجموعه براي من شبيه عکسي در آلبوم قديمي سال هاي نوجواني ست. شايد مدل موهايم، يا نوع لباس پوشيدنم در عکس، امروز برايم غريبه باشد اما اين باعث نمي شود عکس را پنهان کنم و دوستش نداشته باشم. اين شعرها مربوط به دوره اي از زنده گي منند که در آن، همه چيز ساده تر بود و خلاصه تر. جهان، به کوتاهي يک خيابان بود و ديدن يا نديدن نگاهي آشنا، خوشي يا ناخوشي هر روز را مشخص مي کرد.