"صحبت کردن بخشي از يک کل است: بيان زندگي دروني." سيسلي بري اساس کار خود را بر اين عقيده بنا نهاده است که گرچه همه چيز در طبيعت وجود دارد ، اما غرايز طبيعي ما از بدو تولد توسط بسياري از فرايندها - با شرطي کردن ، در حقيقت ، در يک جامعه پيچيده ، فلج شده اند. بنابراين يک بازيگر براي کشف کردن امکانات پنهان خود و يادگيري وظيفه ي سخت و واقعي تکيه به "غريزه لحظه اي" ، به تمرين دقيق و درک صحيح نياز دارد. همانطور که کتاب وي با متقاعد سازي قابل توجه اشاره کرده است "تکنيک" افسانه اي است ، زيرا چيزي به عنوان صداي صحيح وجود ندارد. هيچ راه درستي وجود ندارد - فقط يک ميليون راه غلط وجود دارد که اشتباه است زيرا آنها آنچه غير از خودشان را انکار مي کنند. استفاده غلط از صدا مواردي است که احساس انقباض ، فشردگي و ... را ايجاد مي کند. اين انسدادها چندگانه است و نتيجه ي عادتهاي اکتسابي است که به بخشي از تجهيزات صوتي خودکار تبديل شده اند. آنها بدون توجه و به صورت ناشناخته ، بين صداي بازيگر همانطور که هست و همانطور که ممکن است باشد قرار مي گيرند و به خودي خود محو نيز نخواهند شد. بنابراين مسئله اين نيست که چگونه انجام دهيم بلکه مسئله چگونگي اجازه دادن است: چگونه ، در حقيقت ، صدا را آزاد کنيم. و از آنجا که زندگي در صدا از احساسات ناشي مي شود ، تمرينات فني خسته کننده و بدون انگيزه هرگز نمي تواند کافي باشد. سيسيلي بري هرگز از اين شناخت اساسي که گفتار بخشي از يک کل است ، دور نمي شود: بيان زندگي دروني .. پس از گذراندن يک جلسه صدا با او ، من بازيگراني را شناخته ام که نه در مورد صدا بلکه در مورد رشد روابط انساني صحبت مي کنند. سيسيلي بري معلم صدا را درگير همه ي کارهاي تئاتر مي داند. او هرگز سعي نخواهد کرد صداي کلمات را از متن زندگي آنها جدا کند. براي او اين دو جدايي ناپذير هستند."